Construite en 1905 et classée en 2008, l’ancienne maison De Beck ne passe pas inaperçue. Des couleurs vives et tranchées, une façade totalement asymétrique faisant qu’aucun étage n’est identique à un autre, une travée droite plus large que celle de gauche, tout est fait pour attirer l’attention. Cependant, au-delà de tous ces aspects surprenants, on retrouve sur cette façade toutes les composantes de l’Art nouveau : les briques, le fer forgé, les grandes fenêtres, les sgraffites et les formes elliptiques, tous ces éléments sont présents sur les six niveaux que compte le bâtiment, un exploit si l’on considère le peu d’espace mis à la disposition de l’architecte, Gustave Strauven (1878-1919).
Het in 1905 gebouwde en in 2008 beschermde voormalige huis De Beck blijft niet onopgemerkt. De levendige en contrasterende kleuren, een volledig asymmetrische gevel waardoor er geen twee identiek dezelfde verdiepingen zijn en het rechter travee dat breder is dan het linker, alles trekt de aandacht. Behalve die verrassende aspecten zijn op de gevel van dit zes niveaus tellende gebouw, alle elementen van de art nouveau aanwezig: bakstenen, smeedijzer, sgraffiti en elliptische vormen. Een hele krachttoer als men bedenkt hoe weinig ruimte architect Gustave Strauven (1878-1919) ter beschikking had.
[Détail du plan, Dossier du Permis d’urbanisme Avenue Paul Dejaer 9, 1902 | Detail van het plan, kopie van de stedenbouwkundige vergunning van het Paul Dejaerlaan 9, 1902]
Elève de Victor Horta dès ses 18 ans, Gustave Strauven travaillera sur la Maison du Peuple et l’Hôtel van Eetvelde, développant comme son maître un goût pour l’Art nouveau dit « fleuri ». Son style très exubérant, travaillant les ferronneries complexes et la maçonnerie polychrome, sera jugé par certains comme excessif et extravagant, notamment sur ces deux réalisations les plus célèbres : la maison Saint-Cyr et la maison Van Dyck. Cette sensation d’excès jusqu’à écœurement du style, qualifié d’ « art nouille» par les détracteurs de l’Art nouveau à l’époque, participera à la fin du mouvement, et au basculement vers un style plus sobre et dépouillé : l’Art déco.
Gustave Strauven was al op zijn 18de leerling van Victor Horta, met wie hij zou samenwerken aan het Volkshuis en het huis van Eetvelde, waarbij hij net als z’n leermeester een voorliefde had voor de zogenaamde florale art nouveau. Sommige zullen zijn extreem exuberante stijl, met complex smeedwerk en veelkleurig metselwerk als excessief en extravagant bestempelen, en vooral als het gaat om zijn twee bekendste realisaties, het huis Saint-Cyr en het huis Van Dyck. Dit gevoel van buitensporigheid en zelfs afschuw van een stijl die door de art-nouveaucriticasters uit die tijd als Art Nouille werd omschreven zou meteen ook het einde van de beweging en de overgang naar een veel soberder en strakkere stijl inluiden: de art deco.
© Archives communales de Saint-Gilles | Gemeentearchieven van Sint-Gillis.
