François Persoons werd geboren in Profondeville op 28 mei 1925. Na studies Grieks-Latijnse humaniora bij de Jezuïeten in Mons en Charleroi, behaalde hij een doctoraat in de rechten en een diploma in de economie aan de UCL.
Op 24-jarige leeftijd trouwde hij met Janine Delhaise, lerares Latijn-Grieks aan de “Athénée de Woluwe-Saint-Pierre”, met wie hij vijf kinderen kreeg: Philippe (1950), Françoise (1952), Dominique (1953), Isabelle (1959) en Caroline (1965).
François Persoons, advocaat bij de balie van Charleroi in 1949, heeft een schitterende carrière als econoom achter de rug bij de Nationale Bank (1950-52) en vervolgens bij de Bank van Brussel, waar hij van 1952 tot 1968 deel uitmaakte van de directie industriële investeringskredieten[1].
Hij trad toe tot de politiek in 1953, toen hij tot 1954 werd gedetacheerd bij het kabinet van Jean Duvieusart, de P.S.C. (Christelijke Sociale Partij) minister van Economische Zaken. Daarna werkte hij van 1958 tot 1959 voor het kabinet van Eerste Minister Gaston Eyskens. Als voorzitter van de Vereniging van Vrienden en Oud-Studenten van de Katholieke Universiteit Leuven van 1967 tot 1973[2], raakte hij in 1968 betrokken bij de actieve politiek als reactie op de aanvallen op de universiteit van Leuven in het kader van de “L’affaire de Louvain”[3]. Hij werd op 31 maart 1968 verkozen als Franstalig parlementslid voor de P.S.C. en werd herkozen in november 1971, maart 1974 en december 1978.
Nadat hij in februari 1971 het FDF kwam vervoegen, werd hij van 1977 tot 1978 Staatssecretaris van Cultuur onder de regering Tindemans, en van 1979 tot 1980 Staatssecretaris van Franse Cultuur onder de regering Martens.
Zijn loopbaan als burgemeester van Sint-Pieters-Woluwe begon op 21 januari 1971. Hij bleef in deze functie tot 8 mei 1981, toen hij overleed.
[François Persoons voor de gemeentehuis]
[François Persoons in zijn kabinet als Staatssecretaris in Brussel, foto, 1979, Verzameling van famillie Persoons]
Deze 10 jaar burgemeesterschap zijn rijk aan projecten en realisaties, zowel op het gebied van cultuur, sport als onderwijs:
- de voltooiing van de 2de vleugel van het gemeentehuis en het Huis van Cultuur, ingehuldigd in 1975,
- het wooncomplex van de Drevekens van 1975 tot 1977,
- het Gemeenschapscentrum van de Vogelzang, ingehuldigd inhuldiging in oktober 1976,
- het Gemeenschapscentrum Crousse, ingehuldigd in september 1976,
- het Gemeenschapscentrum van Mooi-Bos, open in januari 1978,
- het Sportcentrum, Salomélaan, ingehuldigd in juni 1975 met olympisch zwembad, multisporthal, atletiek-, voetbal-, tennis- en hockeyvelden, en de nieuwe vleugel gewijd aan open tennis en squash,
- de oprichting van het “Institut technique secondaire supérieur d’éducation physique” (ITSSEP) in 1971
- de oprichting van de school voor geïndividualiseerd onderwijs in 1974, in nieuwe lokalen in de Bosstraat,
- de kinderdagverblijven en kleuterscholen van de Vogelzang (1976), Mooi-Bos (1977), Stokkel (1977) en van de Orbanlaan (1975),
- de installatie van meer dan 20 kinderspeelplaatsen,
- de aankoop van de domeinen Olenne en Malavisée (luchtkuren voor kinderen in het zuiden van de provincie Namen),
- de Vriendschapswijk, een sociale woonwijk voor personen met beperkte mobiliteit, ingehuldigd in 1978[4],
- de installatie van de “Comédie Claude Volter” in Sint-Pieters-Woluwe in 1971.
[Bouw van de taverne van het Sportcentrum van Sint-Pieters-Woluwe (Sportcity), foto, 1971, Gemeentearchieven van Sint-Pieters-Woluwe]
[Inhuldiging van de “Comédie Claude Volter” in Sint-Pieters-Woluwe – Claude Volter dankt burgemeester François Persoons en het gemeentebestuur voor het onthaal, 1971, Gemeentearchieven van Sint-Pieters-Woluwe]
François Persoons wordt door zijn medewerkers gezien als een gedurfde en onconventionele burgemeester. Een van de zinnen die hij graag citeert is: “Regeren is vooruitzien, een betere wereld creëren voor toekomstige generaties”[5]. Deze visionair zal Sint-Pieters-Woluwe doen evolueren tot een meer dynamische gemeente, die openstaat voor iedereen, aandacht heeft voor jongeren en minderbedeelden, openstaat voor kunst en cultuur. Hij wil de huisvestingsproblemen van jongeren en gezinnen oplossen door woningen in de lagere middenklasse en de hogere middenklasse te bouwen, en niet alleen villa’s.
François Persoons verdeelt zijn tijd tussen zijn werk als Burgemeester en Staatssecretaris. Hij heeft lange werkdagen. Hij houdt van volle dagen, avonden met werkvergaderingen of gezelligheidsmomenten met vrienden.
François Persoons is politicus maar ook en vooral vader. Hij wordt door zijn omgeving gezien als gepassioneerd, veeleisend, intelligent en visionair. Hij is gepassioneerd door “primitieve” kunst, vooral Afrikaanse, Oceanische en precolumbiaanse kunst, en heeft in de loop der jaren een mooie collectie opgebouwd. Hij is ook geïnteresseerd in en ontwikkelt een uitstekende kennis van de hedendaagse architectuur, stedenbouw en beeldhouwkunst. In verband hiermee, verklaart hij: “Ik haat academische kunst, ik hou van primitieve kunst die de directe uitdrukking is van menselijke gevoeligheid.”
In april 1981 kreeg hij een hartaanval terwijl hij in zijn kantoor als burgemeester werkte en overleed enkele weken later op 55-jarige leeftijd, nadat hij vanuit zijn ziekenhuiskamer was blijven werken.
[François Persoons en zijn jongste dochter Caroline Persoons, 1976, Verzameling van famillie Persoons]
[Inhuldiging van de handelsbeurs van Stokkel, Gemeentearchieven van Sint-Pieters-Woluwe]
Bronnen
[1] Fiche Ambassade van Frankrijk 1978
[2] Biografische nota, Koninklijke Academie van België – Nieuwe Biografie van België, 8de jaargang, p. 301 tot 304, Brussel, 2005.
[3] Volgens Wikipédia: “L’affaire de Louvain”, door Franstalige Belgen vaak “de Walen buiten” en door Vlamingen “Leuven Vlaams” genoemd, was een politieke crisis in België tussen 5 november 1967 en 31 maart 1968. Het weerspiegelt de wens van Vlaamse nationalisten om de Katholieke Universiteit Leuven te “vervlaamssen”, hoewel deze historisch gezien in de provincie Brabant ligt, genoemd naar het vroegere hertogdom Brabant, en niet in het vroegere graafschap Vlaanderen”.
[4] http://metalcat.legtux.org/francois-persoons.php
[5] https://defi.eu/woluwesaintpierre/francois-persoons/
Wij danken Caroline Persoons, de jongste dochter van François Persoons, voor haar bijdrage en hulp bij de voorbereiding van dit artikel.
© Gemeentearchieven van Sint-Pieters-Woluwe – Alle rechten voorbehouden
