Royal Skating
Classée monument historique en 1955, la Patinoire Royale est construite par l’architecte Gérard Maréchal en 1877. De style néo-classique, ce bâtiment d’aspect industriel est composé d’un vaste hangar rue Veydt, doublé d’un second vers 1905, à front de la rue Faider. D’abord utilisé comme lieu de rassemblement des patineurs à roulettes, il fut ensuite exploité par le garage Bugatti, la société Siemens, la Fabrique Nationale d’Armes de Guerre de Herstal et aménagé enfin en salle d’exposition de voitures de collection. Restauré et transformé par les architectes Jean-Paul Herman et Pierre Jovanovitch, il est reconverti en galerie d’art en 2015.
De in 1955 als historisch monument beschermde Koninklijke Schaatsbaan is in 1877 gebouwd door architect Gérard Maréchal. Dit industriële gebouw in neoklassieke stijl bestaat uit een eerste ruime loods in de Veydtstraat en een tweede in de Faiderstraat, die rond 1905 is gebouwd. Aanvankelijk was het een rolschaatsbaan, die later werd gebruikt als Bugatti-garage. Daarna deed de ruimte dienst als garage voor de firma Siemens en de Fabrique Nationale d’Armes de Guerre uit Herstal. Later nog werd het gebouw ingericht als tentoonstellingsruimte voor oldtimers. De Royal Skating is intussen gerestaureerd door architecten Jean-Paul Herman en Pierre Jovanovitch, en in 2015 omgebouwd tot kunstgalerie.
[Le Royal Skating, plan, 1877, Archives du service de l’Urbanisme (dossier rue Veydt 15), Archives communales de Saint-Gilles | De Royal Skating, plan, 1877, Archieven van de dienst Stedenbouw (dossier Veydtstraat 15), Gemeentearchieven van Sint-Gillis]
[Le Royal Skating de nos jours | De Royal skating vandaag]
Aegidium
Qui pourrait imaginer que derrière la façade de ce bâtiment conçu par l’architecte Guillaume Seghers en 1906 dans un style néo-classique plutôt sobre, se cachent une diversité de styles dans la décoration intérieure? Lieu de sortie pour la bourgeoisie de Bruxelles, ce bâtiment abritait initialement une brasserie au rez-de-chaussée et un escalier d’honneur de marbre surmonté d’une verrière. Ce dernier accédait au premier étage à une salle de bal de style Louis XV voisinant avec l’exotisme mauresque de la salle de spectacle. Laissé à l’abandon depuis 1985, cet espace classé en 2006 par le gouvernement bruxellois attend de revivre son heure éblouissante.
Wie had gedacht dat achter de gevel van dit door architect Guillaume Seghers in 1906, in een veeleer sobere neoklassieke stijl opgetrokken gebouw, een weelde aan interieurstijlen schuil gaat? Het gebouw was aanvankelijk een uitgangsplek voor de Brusselse burgerij, met op de benedenverdieping een marmeren eretrap met daarboven een glaskoepel. Die trap leidt op de eerste verdieping naar een balzaal in Lodewijk XV-stijl, die op zijn beurt paalt aan het moreske exotisme van de schouwburgzaal. Deze in 2006 door de Brusselse regering beschermde ruimte staat al sinds 1985 leeg en wil zijn roemrijke verleden opnieuw laten herleven.
[L’Aegidium, plan, 1905, Archives du service de l’Urbanisme (dossier Parvis de Saint-Gilles 18), Archives communales de Saint-Gilles | De Aegidium, plan, 1905, Archieven van de dienst Stedenbouw (dossier Sint-Gillisvoorplein 18), Gemeentearchieven van Sint-Gillis]
[L’Aegidium de nos jours | De Aegidium vandaag – source/bron: Wikipedia]
Liens utiles | Nuttige links
Histoire de l’architecture à Saint-Gilles (Inventaire du patrimoine architectural)
© Administration communale de Saint-Gilles | Gemeentelijke administratie van Sint-Gillis
